Skip to main content

Saint Gonsalo Garcia

Saint Gonsalo Garcia

Saint Gonsalo Garcia, O.F.M., (1556 – 5 February 1597) was a Roman Catholic Franciscan friar from Portuguese India, who died as a martyr in Japan and is venerated as a saint, one of the Twenty-six Martyrs of Japan so venerated. The first Indian born to attain sainthood was born in the western coastal town of Vasai, now an exurb of the city of Mumbai, he hailed from the town—then known as Baçaim in Portuguese, later Bassein in English—during the time the town was under Portuguese colonial rule. The festival of St. Gonsalo has come to be held on the first Sunday nearest to the neap tide following Christmas in Vasai.
St. Gonsalo Garcia was born as Gonçalo Garcia in 1557. Documents in the Lisbon Archives (ANTT) describe Gonsalo Garcia as a ‘natural de Agaçaim ’ or ‘resident of agashi’ village in Bassein. His father was a Portuguese soldier and his mother a Canarim (pl. canarins), that was how the Portuguese called the inhabitants of the Konkan. This term extended often to all the indigenous people from what was Portuguese India at the time. Modern scholars such as Gense and Conti accept the fact that Gonsalo’s mother was from Bassein.
According to Garcia's companion, Marcelo de Ribandeneira, who became a historian and considered as the most authentic source on the life of St. Gonsalo Garcia, the saint once told him that his mother was from Bassein and his father a Portuguese soldier. Hence the Papal Bull declaring Gonsalo Garcia as a saint mentions that he was Basseinite (A native of Bassein). As the child of a European father and an Indian mother he was a Mestiço in the Portuguese sense of term.
Gonsalo Garcia was very much delighted when he was accepted into the Franciscan order. In Manila, he came into the Franciscan missionary, Fr. Peter Baptista who remained as a companion until the very martyrdom. Gonsalo Garcia started his career as ‘dojuku’ or catechist in Manila. The main advantage for him was his ability to speak the Japanese language. From the different parts of Japan, the people began to send him invitations. It was at this time that the Spanish King wanted to send a delegation to Japan from Manila. The Spanish governor of Manila selected Fr. Peter Baptista as the leader of the delegation and since he did not know the Japanese language, Gonsalo Garcia was selected as his translator as well as his companion. Gonsalo was very happy with this offer that he immediately accepted the responsibility. The missionaries left Manila on 21 May 1593 and reached Hirado, a harbor in Japan, on 8 July 1593.


In Japan, Gonsalo Garcia became the center of attraction as he knew Japanese language well. He was the official member of Spanish translator of Fr. Peter Baptista. After facing some initial difficulties the Franciscan settled in Japan and began their missionary work in Kyoto, Osaka, etc. The Japanese shogun Toyotomi Hideyoshi, was very friendly with these Franciscans. It was a time when Jesuits were facing lot of opposition in Japan. The people of Japan appreciated the simple way of living adopted by these Franciscan missionaries. It helped them to accelerate their conversion program. Many Japanese, including their landlords accepted the Christian religion. Slowly Japan became the great center of evangelization for the Franciscan missionaries.
 On 4 January the persons sentenced to death began their journey from Kyoto. They traveled six hundred miles from Kyoto to Nagasaki through Sakai (Sakai, Osaka), Okayama, Hiroshima, Shimonoseki, and Karatsu (Karatsu, Saga). They reached Nagasaki on 4 February 1597. The next morning they were taken to a hill known as Nishigaoka where Terazawa Hazaburo, the brother of the governor of Nagasaki, had planned for the crucifixion to take place. As Gonsalo was prominent among the missionaries, he was given the middle place. There Gonsalo Garcia met one of his friend from Bassein fort, Francis Rodrigues Pinto, to whom he said: "My good friend, God be with you. I am going to heaven. A hearty hug to Fr. Sabastian Gonsalves on my behalf". The execution started at 10 o'clock in the morning. The culprits were so tired that they could not endure it for long and by 10.30am everything was over. The two soldiers who worked as executioners completed their task by stabbing their spears into the missionaries' chests. The Portuguese and Japanese Christians attending the execution broke past the guards and started soaking pieces of cloth in the blood of the executed, gathering lumps of the blood-soaked dirt, and tearing up their habits and kimonos for holy relics. The guards beat the relic-hunters away and order was reestablished. 

Terazawa positioned guards all around the hill, with strict orders not to allow anyone near the crosses. After completing the task Terazawa withdrew from the hill.After the sensational drama, the corpses of the victims were neglected by the local authorities thinking that they would be eaten by the vultures. But nearly for forty days they remained intact. Afterwards it was reported in The Examiner (12 March 1904) that the Portuguese brought the head of Gonsalo Garcia to India, which was kept in Bassein fort. They carried it to Goa when they left Bassein in 1739 (page 82). Since the author of the article does not mention the source of the information, it cannot be taken to be a historical fact. Then followed a series of miracles on the concerned hill in Nagasaki. So in 1627, thirty-five years after the crucifixion of the martyrs, Pope Urban VIII declared St. Gonsalo Garcia and his co-martyrs as
‘Blessed Ones’ and permitted the Jesuits and the Franciscans to venerate them. This permission was extended to other religions later on, but in 1629 the same Pope completed the beatification of these martyrs. The matter was neglected for more than two centuries. It was once again taken up in 1862 and on 8 June 1862 Pope Pius IX did the canonization of Gonsalo Garcia and his co-martyrs. Brother Gonsalo Garcia became St. Gonsalo Garcia. The first catholic Saint of India and the Indian Sub-Continent, and 8 June 2012 marked the 150th anniversary of his canonization.


Comments

Popular posts from this blog

വി.എവുപ്രാസ്യാമ്മ ST EUPHRASIA

        വി . എവുപ്രാസ്യാമ്മ പ്രാർത്ഥിക്കുന്ന അമ്മ ജനനം : 1877 ഒക്ടോബർ 17          വെള്ളിക്കുളങ്ങര, തൃശ്ശൂർ , കേരളം   മരണം 1952 ഓഗസ്റ്റ് 29 (പ്രായം 74)     തൃശ്ശൂർ ജില്ലയിലെ കാട്ടൂർ ഗ്രാമത്തിൽ എലുവത്തിങ്കൽ ചേർപ്പുക്കാരൻ സിറോ മലബാർ തറവാട്ടിൽ അന്തോണിയുടെയും കുഞ്ഞേത്തിയുടെയും മകളായാണ് റോസ എന്ന എവുപ്രാസ്യമ്മ ജനിച്ചത്. ഒമ്പതാം വയസിൽതന്നെ കർമലീത്താ സഭയിൽ അംഗമായി. പിന്നീട് സഭാവസ്ത്രം സ്വീകരിച്ച് എവുപ്രാസ്യമ്മ എന്ന പേരു സ്വീകരിച്ചു. ഒല്ലൂർ സെന്റ് മേരീസ് മഠത്തിൽ 45 വർഷത്തോളം പ്രവർത്തിച്ചു. 1987-ൽ സഭ ദൈവദാസിയായി പ്രഖ്യാപിച്ചു. 'പ്രാർത്ഥിക്കുന്ന അമ്മ' എന്ന് ഇവരെ വിളിച്ചിരുന്നു. 2006 ഡിസംബർ മൂന്നിന് കത്തോലിക്കാ സഭ എവുപ്രാസ്യമ്മയെ വാഴ്ത്തപ്പെട്ടവളായി പ്രഖ്യാപിച്ചു. 2014 നവംബർ 23-ന് ഫ്രാൻസിസ് മാർപ്പാപ്പ ഇവരെ വിശുദ്ധ എന്ന് നാമകരണം ചെയ്തു.

റിച്ചിയിലെ വി.കാഥറിൻ St.Catherine of Ricci

റിച്ചിയിലെ  വി.കാഥറിൻ ഫ്ളോറെൻസിൽ റിച്ചി എന്നൊരു സമ്പന്ന കുടുംബത്തിൽ ജനിച്ചു. ജ്ഞാനസ്നാന നാമം അലക്സാണ്ട്രി നാ എന്നായിരുന്നു.അമ്മ തന്റെ ശിശു പ്രായത്തിൽ മരിച്ചതിനാൽ അമ്മാമ്മയാണ് കുഞ്ഞിനെ വളർത്തിയത്. 14-ാമത്തെ വയസിൽ അലക്സാൻട്രീനാ ഡൊമിനിക്കൻ  സഭയിൽ ചേർന്നു കാഥറൈൻ എന്ന നാമം സ്വീകരിച്ചു .രണ്ടു വർഷം അവൾക്ക് തീരെ സുഖമുണ്ടായിരുന്നില്ല കോപം അനിയന്ത്രിതമായിരുന്നു. നമ്മുടെ കർത്താവിന്റെ പീഡാനുഭവത്തെപ്പറ്റിയുള്ള ചിന്തയായിരുന്നു അവളുടെ ആശ്വാസം .അദ്ഭുതകരമായ രീതിയിൽ ആ സുഖക്കേട് മാറി .അതോടെ അവൾ പ്രായശ്ചിത്തവും പ്രാർത്ഥനയും വർദ്ധിച്ചു. ആഴ്ച്ചയിൽ രണ്ട് മൂന്ന് ദിവസം അപ്പവും വെള്ളവും മാത്രമായിരുന്നു അവളുടെ ഭക്ഷണം. ഒരു ദിവസം ഒന്നും ഭക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല. സഭാ നിയമം അനുവദിച്ചെടുത്തോളം സ്വശരീരത്തിൽ ചമ്മട്ടി കൊണ്ട് അടിച്ചുപോന്നു .അവളുടെ പ്രായശ്ചിത്താരൂപിയേക്കാൾ അത്ഭുതാവഹമായിരുന്നു അവളുടെ എളിമയും ശാന്തതയുംപ്രാശാന്തതയുംപ്രാർത്ഥനയുംർത്ഥനയും പ്രായശ്ചിത്തവും ധ്യാനവും കൊണ്ടാണ് ഈ ദൃശമായ ആത്മനിയന്ത്രണം അവൾ പ്രാപിച്ചത്         കാഥറിന്റെ ജീവത വിശുദ്ധി ഗ്രഹിച്ചിരുന്ന സഭാംഗങ്ങൾ അവളെ ചെറുപ്പത്തിൽ തന്നെ നോവ

ഡൊമിനിക് സാവിയോ ST.DOMINIC SAVIO

ഡൊമിനിക് സാവിയോ "small in size, but a towering giant in spirit."                                                         Pope Pius XI, ഹ്രസ്വമായ ജീവിതത്തിനു ശേഷം കൗമാരപ്രായത്തിൽ മരിച്ച്, കത്തോലിക്കാസഭയിലെ വിശുദ്ധപദവിയിലേക്കുയർത്തപ്പെട്ട ഇറ്റലി സ്വദേശിയാണ് ഡൊമിനിക് സാവിയോ (ജനനം: ഏപ്രിൽ 2, 1842 – മരണം: മാർച്ച് 9, 1857).വിശുദ്ധ ജോൺ ബോസ്കോയുടെ ശിഷ്യനായിരുന്ന സാവിയോ, 14-ആം വയസ്സിൽ രോഗബാധിതനായി മരിക്കുമ്പോൾ, പുരോഹിതപദവിക്കായി പഠിക്കുകയായിരുന്നു. It was Fr. Giuseppe Cugliero, Dominic's teacher at school, who gave a high account of him to John Bosco and recommended that Bosco meet him during the Feast of the Rosary, when he would take his boys to Murialdo. Accordingly, accompanied by his father, Dominic met John Bosco on the first Monday in the month of October, 1854. John Bosco records this conversation in some detail. He notes that Dominic was eager to go to Turin with John Bosco, and that he wished to become a priest after completing his studies in that to